Hooghouden de bal
Ik zag een jochie met zijn bal
- ik zie het mij nog doen -
wat oefenen , om dat geval
hoog te houden op zijn schoen.
Met een verbeten trek om zijn mond
keek hij alleen maar naar het leder.
Zag mij niet op ‘ zijn grond,’
en voelde mij een overtreder.
Had hij voor zichzelf besloten.
Een gedegen afspraak gemaakt.
Met zichzelf kortgesloten
dat de bal de grond niet raakt?
En ik zou de stoorzender zijn,
zodra hij mij bemerken zou?
Ik liep stilletjes terug naar ‘ mijn terrein’
en hoorde na een laatste tred algauw:
Yes, yes, Yes. Ik zag een vreugdedans.
Zijn laatste hooghouden heb ik niet gezien.
Maar het ventje was gewoon in trans…,
en hoorde schreeuwen: ‘ NEGENTIEN ’
willemmien
M@ri@: | Donderdag, februari 26, 2004 21:49 |
schitterbaar geschreven ..prachtvol om te lezen liefs *boselfje* |
|
bieke: | Donderdag, februari 26, 2004 21:32 |
Ik heb dit nooit meegemaakt, mijn zoon speelde nooit met de bal, ging wel tennis spelen net als mijn man maar mijn dochter die durft wel eens een balletje stampen door de bloemen uit en dan hoor je me roepen van Indraaaa ga op het veld voetbal spelen!!!! Tja kids hé.... Liefs Bieke, |
|
Irdana: | Donderdag, februari 26, 2004 21:25 |
leuk gedicht hier boven neer gezet fijn zoals die kinderen hele maal op kunnen gaan in hun spel groeten en nog een fijne avond irdana | |
Annemieke : | Donderdag, februari 26, 2004 21:25 |
Wow geweldig he die ventjes... Ik ben zelf jaren leidster geweest van het voetbalelftal van m'n zoontje... En nu sinds anderhalf jaar leidster van ons 1ste mannenteam. Ik mis soms dat jeugdige enthausiasme wel een beetje... X Annemieke |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 26 februari 2004 | ||
Thema's: |