Jij.
Herinneringen,een grijs verleden.
Dood, maar wat was de rede?
Een ziekte, maaktte jou stuk.
Jij, zo krachtig en vol geluk
Een puzzel, die nooit compleet meer zal zijn.
Een traan, van verborgen pijn.
De leegte, zal altijd blijven.
En de tijd, zal ons uit elkaar drijven.
Ja, zonder jou, is alles zo leeg.
Mensen vroegen veel, maar ik zweeg.
Wat viel er te vertellen? Zo zonder jou?
Niks, en daarom, zit ik nu,eenzaam,in de rouw.
Je bleef lachen, ondanks de pijn.
Jouw verdriet was groot, mijne maar klein.
De ziekte putte je uit,je was klaar in het leven.
Maar ik, zou nog jaren, aan je vast willen kleven.
Voor altijd en voorgoed, zal ik je missen.
Jij, een stuk uit me leven, is niet meer uit te wissen.