Was een hele gezellige man
Hij had ook meestal leuke moppen
Want daar kon hij ook wat van
Net alsof het werkelijkheid was
En dat hij maar een grapje maakte
Dat merkte je aan het einde pas
Zo ook de mop in dit verhaal
Het is al lang geleden, zei hij
Al voor de eerste wereldoorlog
Mijn vriendje en ik stonden er bij
In onze straat daar was een kerk
Men droeg de lijkkisten naar binnen
Als er weer een begrafenis was
En daarna kon de mis beginnen
Maar op een goede of liever kwade dag
Ging het vlak voor de ingang mis
Want plotseling viel de bodem
Met een doffe klap uit de kist
Mijn vader stopte met vertellen
En keek afwachtend in het rond
Totdat er iemand nieuwsgierig vroeg
En het lijk, viel dat ook op de grond?
Pa glimlachte dan en zei, nee hoor
Als je dat denkt dan heb je het mis
Het lijk kon zich nog net vastgrijpen
Aan het randje van zijn kist
Peter
02-03-2004
Caroline van Geel: | Dinsdag, maart 02, 2004 23:05 |
Jouw gedichten zijn altijd weer leuk om te lezen. Een vrolijke noot tussen al de ellende die je hier vaak leest. Leuk dat je nog gedacht hebt aan mij tijdens NAC. Ik had die avond nog een gedicht over NAC op deze site gezet met de vraag of iedereen voor me wilde duimen. Jammer genoeg hebben te weinig mensen dat gedaan. Maar één punt is beter dan geen punt. Ja toch??? Liefs Caro | |
vredeveld: | Dinsdag, maart 02, 2004 16:17 |
whahahaha dat was dus een gelukkig lijk. gr.luuk |
|
Auteur: Peter van Tiel | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 02 maart 2004 | ||
Thema's: |