als ik terugkijk op mijn leven
weet ik hoeveel ik heb moeten geven
om te staan waar ik nu sta
en waar ik nu ook heen ga
ik weet dat ik het niet meer alleen hoef te doen
niet net zoals toen
ik weet dat ik nu nog sterker ben
en dat ik mezelf ook eindelijk ken
ik weet nu wat ik wel en niet wil
en dat ik niet meer zo zwaar aan de dingen til
ik weet nu wat ik toen zo heb moeten missen
en hoe ik naar antwoorden heb moeten gissen
maar nu besef ik dat ik leef
en dat ik nog steeds heel veel geef
maar dan op de goeie manier
met veel plezier
ik kan nu weer lachen en leuke dingen doen
ik ben echt niet meer zoals toen
ik zie nu alleen maar positieve kanten in mijn leven
en daardoor kan ik mijn vriend en mijn dochter hetgeen geven
wat iedereen nodig heeft in het leven
ik kan ze liefde en geborgenheid geven
een mens kan zeker wel veranderen als de wil er is
want ik heb nu wat ik zo heb gemist
boris: | Dinsdag, maart 02, 2004 23:04 |
wow. prachtig gedicht zeg. ik weet eigenlijk niets meer tezeggen zo mooi verwoord het mijn eigen pijn maar tevens ook mijn blijdschap. dankje.. groetjes en ga zo door..boris |
|
Quo Vadis?: | Dinsdag, maart 02, 2004 21:39 |
*SMILE!* | |
Auteur: jalijo | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 02 maart 2004 | ||
Thema's: |