Gisteren waren ze zo lief
en ben je hun hartedief
dan konden we lachen, spelen, zingen
en hadden we een grote kijk op alle dingen
En was je al eens stout geweest
dan zeiden ze zeer bedeesd
"'t Is niks, maar doe het niet meer alsjeblief".
Vandaag kijk ik neer op al die dingen
En ik denk dat we nooit meer zullen lachen, spelen of zingen
Wat vroeger was, is nu kapot gegaan
en weggevoerd met de wind, in de zee vergaan
En al doe je nog zo je best
't Helpt niet, 't is als de pest
Niet moeilijk dat je begint tegen te wringen.
Maar morgen heb je terug wat hoop
Hoop, dat het eindelijk wordt doorgekapt, die knoop
Maar telkens is die hoop voor niets
leef ik eigenlijk nog wel voor iets?
Ik heb er geen antwoord op gevonden
Al heb ik geluisterd naar duizenden monden
die zeiden : "'t Is niks, morgen is er nieuwe hoop".