Open
Zonnestralen beschijnen
Een vage schaduw achter het raam
Die ik langzaam zie verdwijnen
Oplossen
In een omgeving van ondoordringbaarheid
Een gezien persoon
Zomaar kwijt
Uitstralend een gevoel van eenzaamheid
Ik zou daar bij dat huis wel aan willen bellen
En vertellen
Gooi die gordijnen toch open
Zie mensen voorbij lopen
Laat je verwarmen door het zonnelicht
Of door de glimlach op een vriendelijk gezicht
Aan jou gericht
Sluit jezelf toch niet zo in je eigen wereld op
Maar zeg STOP
Want de wereld is mooi
Ik bevrijd mezelf uit deze gordijnen kooi
de nifter: | Dinsdag, maart 09, 2004 08:35 |
ik vind het wel gezellig met de gordijnen dicht. maar alles op z'n tijd. dat wel | |
erje: | Dinsdag, maart 09, 2004 00:30 |
Je hebt er weer een mooi gedicht van gemaakt, zorg dat die wereld mooi blijft en dat je altijd met het bevrijde gevoel door het leven gaat, liefs erje | |
bieke: | Maandag, maart 08, 2004 21:46 |
Heerlijk het lezen van dit gedicht, de wereld is nog mooi Liefs Bieke, |
|
lommert: | Maandag, maart 08, 2004 21:44 |
je bent echt een zonnetje in je gedicht...heerlijk om te lezen..de wereld is mooi...zie het ook zo...er zijn zoveel dingen om van te genieten...( ben er niet altijd bewust van) xxje willemmien |
|
Auteur: Annemieke van der Ven | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 08 maart 2004 | ||
Thema's: |