School was een hel,
Kind van zes met verdriet,
Nooit geweten wat liefde en vriendschap was.
Gepest, geslagen, geschopt,…leer ermee leven.
Niemand die om je geeft, naar je kijkt, naar je luistert, je graag ziet of je begrijpt.
Enkel de familie en je ouders, die je graag zien, maar geen vrienden.
Koel, verbittert en vol haat vanbinnen.
Elke avond jezelf in slaap wenen,
Bang voor de volgende dag,
Bang voor de blauwe plekken,
De schaafwonden en de pijn.
Niemand meer vertrouwen, alles negatief bekijken.
Tot die ene persoon je beschermt,
Maar later sta je weer alleen.
Een nieuwe school; bang dat iedereen ook zo slecht is als vroeger.
Neen, ze leren me wat vriendschap is.
Eindelijk echte vrienden.Lieve mensen.
Ook liefde leerde ik begrijpen en voelen en daar hebben die zeer
Speciale personen voor gezorgd!