Keek ik naar ruimte
diverse wolken boven kruinen
in jouw alinea waar je zo zacht in schreef
kon ik zijn jouw diagnose
onwetend in de glazen kijkend
in jouw woorden (’t zijn jouw zinnen)
dan maar slapend in je wimpers gaan
onduidelijk zat je daar te zijn
ogen langzaam schuivend
perspectieven snijdend
papieren later verfrommelend
disoriënterend wakker worden
| Auteur: Zoete Wijn | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||