Jij vertelde mij dat je je belofte had verbroken,
En dat je gedachten waren ontstoken,
Jij durfde het niet tegen mij te zeggen,
Want je wilde geen verantwoording af leggen,
Ik keur het niet goed wat je hebt gedaan,
Maar daarvoor hoef je me echt niet uit de weg te gaan,
Want ik wil je alleen maar helpen als het mag,
Want ik mis die ene lach,
Die je altijd liet zien als het helemaal goed was,
Maar eigenlijk weet ik nu pas,
Dat je telkens maar deed alsof,
En je ogen waren eigenlijk altijd dof,
Dof van de gedachten in je hoofd en je ziel,
Omdat je telkens in verkeerde gewoonte's terug viel,
En toch heb je het me verteld,
Ik ben blij dat je het even hebt gemeld,
Want ik zal je altijd blijven steunen,
En op mij kun je altijd steunen!