Waar mensen mensen kennen,
Waar eenzaamheid de scepter zwaait
Waar wrede woorden wraak verzoeken
Waar woede van verdriet oplaait
Zonder in mezelf te blijven
Zonder te buigen onder ’t juk
Zonder zicht op beter leven
Zonder uitzicht op geluk
Daar waar triest een wereld huilt
Daar waar niemand naar kan gissen
Daar waar slechts geliefden wachten
Daar verbeelding het bestaan beslaat
© G.J. Sterenborg (15-03-2004)