Waarom toch, liet ik hem zolang wachten
Was hij zo eenzaam als ik nu ben?
waarom toch doet hij me zo erg smachten
Hem die ik nu al zolang ken
Hij heeft nu haar die hem bemint
Ik zag ze gisteren samen praten
En stilletjes als de wind
Voelde ik duizend kleine mesjes
Die zachtjes aan me vraten
Waarom toch, kan ik hem niet vergeten
Hij die men hart in vele stukken brak
Ik zou nu even alles geven
Opdat ik weer zou voelen: dat pure gemak
Ik mis hem zo, mijn movie-held
Al die prachtige dagen met twee
Mijn hart dat toen langzaam smelte
En waar hij genadeloos in snee
Het doet niet uit hier te zitten treuren
Hij is gelukkig nu met haar
En ik zie de wereld zonder kleuren
Hoor muziek van een enkele snaar
Ik vergeet hem wel
Dat hoop ik toch
En ’t liefst heel snel
Ik mis hem nog….