het leven is een raadsel...en ik zoek al zo lang
naar alles antwoorden, ik kan ze niet vinden dat maakt me bang
het leven doet mij soms zoeveel verdriet
dat wil ik echt niet
waarom snappen mensen mij niet
waarom doen ze mij zoveel verdriet

Ik kwam jou tegen..de man van me dromen
ik dacht dat het allemaal goed ging komen
ik begon mij langzaam een beetje te geven
en toen liet jij mij achter...ik stond te beven
zoveel verdriet heb ik om jou gehad
..maar waarom was dat....
omdat ik zag dat je had gelogen
dat je me eigelijk gewoon hebt bedrogen
dat je niet meenden wat je zei elke keer
dat je dus loog telkens weer
zoveel verdriet heb jij mij aan gedaan
waarom kan je niet uit mijn leven weg gaan
moet ik je toch zo vaak tegenkomen
maar over jou zal ik nooit meer dromen....

maar toen...ik had het nooit durven dromen
maar ik ben jou tegen gekomen
opnieuw verliefd...vlinders die vliegen
of zou jij mij ook gaan bedriegen
heel rustig aan....
je moest toch eerst nog op vakantie gaan
en dan blijk je toch anders te zijn, dan dat je doet
ik weet echt niet meer wat ik met je moet



ik zie eruit alsof niks me doet
maar met mij gaat het ook heus niet altijd goed
ik heb ook gevoel..heb ook verdriet
maar dat zien mensen me niet
zo ben ik niet...ik ben het meisje met die grote mond
die er in het leven toch wel komt
maar nee...ook ik voel me soms echt k*t...


ik wil niet meer een ding zijn waar jongens mee spelen
zodat ze zich niet hoeven te vervelen

Ik ga zoeken naar de antwoorden in mijn leven
en ik ga ze vinden

kus ster