ik kan jou niet in je ogen kijken,
dat doet me te veel zeer.
Sinds die ene dag komt alles daar op neer.
Je weet niet wat er is,
en het gaat je ook niks aan.
Of eigenlijk toch wel,
je hebt het zelf gedaan.
Vraag niet wat er met me is,
want dan weet je......dat ik je mis.
Ik mis ons samen lachen,
en ik mis ons samen zijn.
Maar alles met jou samen, doet toch zo veel pijn.
Wat jij heb gedaan kan ik niet accepteren,
dus blijf ik maar in mezelf creperen.