Op hoogpolige poten verdwenen
ik herinner mij, hoe blij je met me was
hoogpolig neergestreken vulde ik je handen
je voeten, je fris begin van wol en dromen
hoe je wreef in koorts na het eerste, gevallen glas
het was bordeaux, dat je haastig liet verdwijnen
in vermenging van witte wijn en vlugzout
daar, op die plaats waar je al het oude vergat
de jaren verstreken in vele voetstappen
gelaten onderging ik het nonchalante
dat langzaam in je tred sloop, pas na pas
je blik die strak en gretig naar laminaat trok
ik herinner mij, de rafels en het gemak
waarmee je me haastig liet verdwijnen
xavion: | Zondag, maart 28, 2004 18:18 |
Jouw fictie is toch altijd een droom van werkelijkheid... ;) Lieve liefs, XaVioN |
|
arie: | Zaterdag, maart 27, 2004 19:29 |
Sja... afscheid nemen al is het van een kleed, is loslaten van (oud)recent verleden ik zou beina zeggen ( hoe Poëtisch ) ;) Liefs, Arie |
|
de nifter: | Zaterdag, maart 27, 2004 13:55 |
vanuit het oogpunt van vloerbedekking... apart. maar daar houd ik wel van!! voor ook laminaat. vloerbedekking en kattenhaar gaat niet samen. de naam is kees, smeerkees (en danmet een arrogant hoofd en zo'n james bond muziekje)... eh... sorry 'bout that... |
|
Gracia Groen: | Zaterdag, maart 27, 2004 10:44 |
Viel het toch niet mee om afscheid te nemen van je vertrouwde doorleefde tapijt? | |
Irdana: | Zaterdag, maart 27, 2004 00:41 |
Vloerbedekking ?!?! BAH !!! Geef mij maar laminaat ! Alleen als het vochtig is omdat je het net hebt schoongemaakt, verraden je voetstappen precies waarheen je gaat. Je gedicht leuk in elkaar gezet. En voor straks lekker naar bed, slaap ze ! Tot morgen ... liefs, Irdana |
|
Quo Vadis?: | Zaterdag, maart 27, 2004 00:24 |
whoeeesSSSHHH..... *smile...* ;o)x *knipoogie* |
|
Auteur: Brenda | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 27 maart 2004 | ||
Thema's: |