bloemen groeien in het niets
bloemen groeien lieflijk in het wild
gesteunt door het onverstoorbaar gras
hulpkreten reeds lang gestilt
voor wat deze wereld ooit was
ochtendlicht streelt ieders hoop
waar steun vergeten blijkt te zijn
liefde enkel nog te koop
harmonie blijkt zo klein
hoe kunnen wij dan leven
in een wereld zo koud
waar mensen niets geven
en waar niemand van elkaar houdt
?
Reacties op dit gedicht
| arie: | Maandag, maart 29, 2004 00:10 |
| Waar niemand van elkaar houd valt inderdaad niet te leven Gelukkig is dit fictief toch? Liefs (zie je dit ;) ) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: artemis | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||