Was je gestorven,
dan moest ik je liefde verkondigen aan de wereld,
maar je leeft nog en zodus zwijg ik heel stilletjes
ik hou elk gevoel voor mij, diep vanbinnen in mijn
ondoordringbare burcht.

Maar zoals het edele sculptuur; koud en bewegingsloos
eeuwige schoonheid bevattend,
diene bepaalde dingen niet gezegd te worden.
Deze dingen zijn beter verzwegen,
omdat wanneer ze gezegd, door een
gespleten tong, verliezen
ze opeens zoveel draagwijdte.

Het sculptuur zal zwijgen, het zal
eeuwig stilzwijgen zonder fronsen,
kijken richting mij en jou,
en uiteindelijk op een mooie dag
zal het verbrokkelen;
maar niet door mijn toedoen
en ook niet door de jouwe,
want op dit moment is er geen kracht
op deze aarde, krachtig genoeg
om ons los te scheuren.