Jij de zon en ik de maan.
Lichtjaren van elkaar vandaan.
Jij prachtig, vol schittering en oogverblindend.
Staat daar vol trots...zo ongekend.
De stralen warmte die je me gaf,
waren van onmetelijke kracht.
Ik zal dat blijven koesteren voor de rest van mijn tijd.
Want ik ben de maan die zo de horizon weer in glijd..tot mijn spijt.
Behoud die schittering mijn lieve zon en ik hoop
dat je in de loop der tijd.
Je stiekum nog even omhoog kijk
In het licht van die duistere nachten
je me toch me fouten vergeeft
Voor altijd in mijn gedachten