Klim
Het gebeuren stanste gaten in haar borst
voorbestemde pech of zelfgekozen genoegzaamheid
wie zal het zeggen, scheutig met verklaringen was men niet
alhoewel ze haar wel hadden gewezen
zo jong nog, op het eigenzinnige leven dat
bij herhaling aangetoond
soms kiest voor stekels of het kruis op de rug van een spin.
Ze hield ervan om vogels door een omgekeerde verrekijker
gade te slaan, expanderende ruimte
waarin zij kleiner werd en de vogels bijna verdwenen
samengeperste essentie, geladen stip
het energieke dollen in de aanwakkerende wind
vlak voor het donkere middenschip der wolken.
En als Helios zich dan liet zien
een gouden glimp tussen regenzuilen door
streep smaragdgroene zee met oplichtende koppen
schreeuwde ze euforisch uit
Waar hangt het touw om godsstad binnen te kruipen?
Haar water, haar lange natte haar.
Ik maakte ruzie, zij rolde zich onder tafel op
grensde haar ruimte af, reduceerde me tot een stip
aan de horizon, koesterde het zwijgende mes tussen haar benen.
Volgens de krant stanste het gebeuren gaten in haar borst
onderaan de puntige klim werd ze gevonden
het losgeschoten touw als een slang om haar gekrulde voet.