Piekeren...wakker lag ik hele nachten.
Plotseling uit het niets waren daar die gedachten.
Weg met dat nutteloze gehuil.
waar achter ik me nu verschuil.
Ik moet weer worden.. wie ik ooit was.
Een knokker, van het beste ras.
hier sta ik nu onder aan die trap.
schouders er onder en ik zet me schrap.
Neem heel gedwee, tree voor tree.
Al mijn bagage gooi ik af, ik heb mezelf nu wel genoeg gestraf.
Het enige wat voor mij nu nog telt.
zit hem niet in status, auto, huis of geld.
Ik heb andere idealen, die je met geld niet kunt betalen.
een gelukkig en relax leven is nu mijn streven.
Staat ik dalijk weer eenmaal op die hoge toren,
weet ik wie er naast me staan...de rest heeft verloren.