O, laat de
O, konden uit funderingen, stenen bloemen groeien.
Opgetrokken muren met cement van geurigheid,
dat een droevig hart weer op kan bloeien,
weer fris gezang laat horen, ondanks strijd.
O, Laat daar, waar het nodig is, de muren breken,
en slopershamers onafgebroken beuken laten.
Laat de diepe duisternis de zon aansteken
en het diepste water het licht doorlaten.
O, konden rozen zonder doornen in harten bloeien.
Zo een bevend hart zich langzaam ontsluit.
Een kostbare groene vlam de liefde laat groeien,
en terugkeert naar zijn oorspronkelijke stemgeluid.
willemmien
westland: | Woensdag, april 07, 2004 18:56 |
was het maar waar,zou mooi zijn.ma westland. | |
fox_bert: | Dinsdag, april 06, 2004 21:38 |
klasse hoor.echt prachtig geschreven het klopt als een bus, zowel inhoudelijk als op klank. liefs Bert |
|
bieke: | Dinsdag, april 06, 2004 20:37 |
Deze is prachtig Willem, Liefs Bieke, |
|
michris: | Dinsdag, april 06, 2004 18:55 |
o, wat is dat mooi... ik blijf nog even hier... liefs, michris |
|
Annemieke van der Ven: | Dinsdag, april 06, 2004 17:53 |
Dit is wel een heel erg mooie.... X Liefs Annemieke |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 06 april 2004 | ||
Thema's: |