een avond als deze lopend in de stromende regen
overpeinzend over kinderkopjes, nat van glans
soppend lopen mijn schoenen over van de nattigheid
niets deert me in deze, ik voel feitelijk bevrijd
gordijnen achter dichte ramen beschijnen tafereel
waarin een heel gezin zich boeit aan de radio
veldslagen worden weergegeven met heldere stem
toch moet ik schuilen wanneer een zoeklicht mij bijna pakt
nog even schiet haar naam door mijn hersenpan
gewoon omdat liefde stomweg niet te stoppen lijkt
genoeg aan je hoofd, maar toch, zij komt even kijken
even gevoed met zachtheid, in een toch harde tijd
het is niet voor niets dat ik bijna slapend wegdroom
en zodoende als gewoon mens een makkelijke prooi
dit is een fase in het leven dat ik niets kan zeggen
weet alleen wat ik voel, en probeer dat te verwoorden
drie keer klop ik op een donkere deur met nummer tien
je hoort de schuifjes, een krakend geluid opent de deur
snel schiet ik naar binnen, vluchtend voor het buiten zijn
mijn gedachten zijn niet meer te stoppen voor dit moment
en schrijf zo deze woorden voor jou, en het nageslacht
het valt niet mee, en ik hoop er er niet aan onderdoor te gaan
doodmoe val ik neer, op iets dat mijn bed moet zijn
laat mij dromen zodat ik moregn weer helder zal zijn
Boudaatje: | Woensdag, april 07, 2004 21:33 |
van genoten... dikke knuffel |
|
Elizabethh: | Woensdag, april 07, 2004 12:50 |
Mooi gedicht.. liefs Elizabethh |
|
dichtgeklungel: | Woensdag, april 07, 2004 09:44 |
mooi beschreven kronkel rep. ik ging even mee in je verhaal, totdat het op hield. ik ga dan nu ook maar slapen | |
Auteur: Jasper de Jong | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 07 april 2004 | ||
Thema's: |