schrijvend om het even
ter herinnering dat je alles bent vergeten
zo plausibel om te streven
nimmer nooit - verloren loog, in leegte
maar gewoon, hoe alles buiten lag
zo komisch langs de dijken
grond gescheurd door adders in het gras
zou het dan nog anders blijken?
zonder kleding zwemmen in de plas
wat zo aangenaam verpozen was, in warmte
waar ik mijn ‘vrijdag’ speelde en jou voorlas
dat jij onbedoeld verstond, omarmde
beduusd was jij verdwenen, later
zo ontstond jouw beeld, als leemte
onooglijk kwam die stilte nader
door alles wat dan toch nog zou verbleken
Auteur: Zoete Wijn | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 07 april 2004 | ||
Thema's: |