Zijn water
Water dat nog stil aan’t stromen was,
zette zich om in een razende kolk.
Verwoestend water heeft zijn ziel betast
waar hij razernij uit dronk.
En hij het water temmend hield.
Tegen beter weten in? Stil
wordt het godvergeten koud, bezielt
de wereld. Zo koud. Zo kil.
En in diepe stille ademnood
richt hij zich op, …zal weer stranden.
O, Liefde langzaam groeiend Groot.
Laat koude harten branden.
willemmien
Annemieke van der Ven: | Vrijdag, april 09, 2004 06:30 |
Laat die liefde maar iets sneller weer groeien... Zodat geluk weer op kan bloeien... X Annemieke |
|
maria : | Donderdag, april 08, 2004 23:17 |
schitterbaar! liefs, maria |
|
H.J.: | Donderdag, april 08, 2004 19:53 |
Mooi Willem. erg mooi |
|
bieke: | Donderdag, april 08, 2004 19:11 |
Kan me er wel in vinden Liefs Bieke, |
|
*Mukje*: | Donderdag, april 08, 2004 18:28 |
Wow, heb er geen woorden voor. Prachtig en iewat mysterious geschreven. Liefs, |
|
lieverdje: | Donderdag, april 08, 2004 14:19 |
heerlijk gedicht, echt prachtig ____ en wederom voer de inspiratie mij tegemoet ;o) * Harten Van Verdriet * ________ met vriendelijke groet |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: sweety538 | ||
Gepubliceerd op: 08 april 2004 | ||
Thema's: |