Prikkelbaar en kortaf
kweet met mezelf geen blijf
laat me met rust
zeg niet dat ik overdrijf!
Jullie hebben geen idee
wat er door me heengaat
zou er iemand zijn
die het verstaat?
Kijken naar de klok
de wijzers lijken stil te staan
een krop in m'n keel
uit mijn oog drupt een traan.
Een deugddoend potje janken
zou misschien opluchten
maar kmoet het verbijten
en kan enkel diep zuchten.
Mijn stille verdriet
kan en mag ik niet uiten
kmoet hier weg
uitwaaien,ergens daarbuiten!
Het heeft geen zin
m'n hoofd staat op springen
hoe moet ik deze pijn
nu toch verdringen?
Een luisterend oor
armen om in te schuilen
gewoon een schouder
om op uit te huilen.
Als ik jou zie
schijnt terug het licht
samen zijn
tovert een lach op mijn gezicht.
De pijn ebt weg
als ik in je ogen kijk
jou te mogen liefhebben
maakt me als een koningin
zo rijk!!