Laat opduiken
Ik ontvlucht het dal van wederzijds moeten.
Geen binding wil hebben met dwaze gedachten.
Het voelend water betreed ik met voeten,
hopend op kracht, aan de oppervlakte.
O, kom, laat het daar verborgen
geluk opduiken, en in het duister
achterblijven, mijn zorgen
in vastgeketend gefluister.
Annemieke van der Ven: | Zondag, april 11, 2004 09:32 |
Prachtig gedichtje mede door de achtergrond... X Annemieke |
|
lieverdje: | Vrijdag, april 09, 2004 19:21 |
ik ga niet veel meer zeggen, hij is prachtig liefs |
|
Snowblind: | Vrijdag, april 09, 2004 17:45 |
mooi | |
dichtgeklungel: | Vrijdag, april 09, 2004 17:36 |
terug naar zware tekst. wel mooi en begrijpelijk neergezet! | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 09 april 2004 | ||
Thema's: |