In de luwte van mijn gedachte
Waait nogsteeds een straffe wind
Het is haar beeltenis die langszweeft
Die mijn netvlies stil bemint
Op de akkers van mijn verlangen
Groeien de granen te snel
Het licht wat uit jou ogen komt
Beschijnt de planten fel
Aan de rivier van realiteit
Groeit een treurwilg die zachtjes weent
Want de wetenschap van vandaag
Maakt een hart dat het versteend
10-04-04
sunset: | Zaterdag, april 10, 2004 08:45 |
Heel mooi verwoord en neergezet. Hou ik wel van. Liefs / sunset PS: ben je boos als ik je vraag om er nog eens naar te kijken? Er zit veel meer in met een betje 'bijschaven'. |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, april 10, 2004 08:41 |
Een erg mooi gedicht... X Annemieke |
|
Irdana: | Zaterdag, april 10, 2004 02:27 |
Hoi Benjamin, "Groeiende granen door de straffe wind uit liefde bemind" Groetjes, Irdana |
|
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 10 april 2004 | ||
Thema's: |