Na een eeuwigheid weer tegenover elkaar
‘Als kleuters speelden we in die hooiberg, weet je nog?’
Tijd heeft bij jou veel littekens geslagen
Verlamd van angst en alleen als mama er niet was
Je wist niet beter
‘Dat doen alle papa’s toch?’
Achter je sterke uiterlijk zit nog steeds dat kleine meisje
Met een onvoorstelbare hoeveelheid pijn
Leeftijdsgenoten, de een nog niet eens op de helft
De ander aan het eind van haar latijn
Schraapt de laatste restjes van de bodem
En probeert te genieten van ons samenzijn
Je hebt al te vaak liefde gevraagd
Door daar iets voor terug te geven
Ik hoef helemaal niets
Wil alleen maar naar je luisteren
Hou m’n hand maar vast
Dat is alvast íets...
Zal ik je morgen ophalen?
De dag dat je het aan een vreemde gaat vertellen
Ik wil je wel brengen
Je hoeft me maar te bellen