Rijzend wrak uit duistere beeltenis...( I )
Buiten handen van beheersing
waar eb heerst in overvloed
verdrink ik in leegte
van gevoel
Zink ik m'n schip
in een poel van onbegrip
cirkelend
binnen vierkant doel
Grijpend naar 't ongrijpbare
grip op wat ik
wezenlijk voel
Wat is hoop
wanneer ik aanspoel
wederom strand
en te midden van
weer aanschouw
Stranden van treurnis
leemte binnen hand
naar een oceaan van gemis
geschilderd met
't donkerst van blauw
tot een immens
duistere beeltenis...
Green Tea: | Vrijdag, april 16, 2004 11:14 |
*geschreven magie , prachtig om de zee er weer in te lezen , jammer dat het triest is , wonderschoon dichtje Xav!* Liefs , |
|
lovegirl: | Donderdag, april 15, 2004 22:40 |
ook deze is mooi geschreven net als deel twee ook graag gelezen hoor veel liefs lovegirl |
|
Phoweyk: | Donderdag, april 15, 2004 15:01 |
kijk is aan, ik dacht dat het een foutje was, twee keer zelfde gedicht.. ( t was dat er bij de andere II stond) en hoe jij je woorden vind, is voor mij een raadsel, maar je zet t fantastisch neer. punt. :-) |
|
Paul de Bruyn: | Donderdag, april 15, 2004 12:55 |
ondanks het duistere einde, genoten van dit hemelslichte gedicht... je leest gewoon weer een kunstwerk liefs |
|
maria : | Donderdag, april 15, 2004 00:42 |
...zodan....... | |
Auteur: xavion | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 15 april 2004 | ||
Thema's: |