VOOR MIJN KATTEN COCO, MISTY EN MAX
In al mijn verdriet zijn jullie daar,
troosten me op een eigen manier
want liefde zo mooi en puur
krijg je alleen maar van een dier;
Ze wachten op me, al is het nog zo laat
en hopen op een plekje bij me in bed,
dan is het dollen en lekker stoeien
ze hebben altijd dolle pret;
Wat een liefde kan een dier je geven,
zo intens en ongeremd
ze voelen feilloos wat je voelt
en hoe je bent gestemd;
Och, was er maar een plaatsje in de hemel
die ik aan jullie geven mocht
want zelfs dan kan ik jullie niet missen,
ik ben zo erg aan jullie verknocht;
En wat mensen ook zeggen,
jullie hebben wel gevoel
want zonder dat ik iets hoef te vertellen
weten jullie hoe ik me voel;
Coco, Misty, Max bij deze:
ik hou heel veel van jullie drie
en hoe ik verder moet zonder mijn kindjes?
mijn God, ik weet het eerlijk niet...!
Reacties op dit gedicht
| Juva: | Dinsdag, april 24, 2001 20:48 |
| Heb dezelfde gevoelens...kan ook niet zonder katten. Hun koppige karaktertje...mmmm Soms hectische toestanden, soms in slaap dommelen met hun 'gespin'... heerlijk |
|
| nikita: | Dinsdag, april 24, 2001 12:54 |
| aww dit is zo herkenbaar!...precies het verhaal van mijn vriend, ik en onze kater en poes....als ik ziek ben komen ze altijd meer aandacht geven als normaal, als onze poes geaaid word door ons, en we willen onze hand weghalen, trekt ze die terug met haar poot...zooo lief! | |
| pramodah: | Dinsdag, april 24, 2001 12:16 |
| natuurlijk hebben poezen gevoel soms zelfs meer dan mensen................. | |
Over dit gedicht
| Auteur: carolien van alphen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2001 | ||
| Thema's: | ||