Hier sta ik dan weer
aan het water
en het knaagt ‘t doet zeer
zelfs zoveel later
het spookt door mijn hoofd
in de war van de herinnering
kwaad dat ik weer had geloofd
voor je lach gezwicht
droog nu snel die traan
en vraag heel stil
hoelang ik dit nog moet dragen
voor het heel mijn hart ontwricht.
Green eyes: | Zondag, april 18, 2004 01:36 |
je verdriet is voelbaar, liefs xje |
|
lommert: | Zaterdag, april 17, 2004 20:43 |
laat dat mooie hart niet ontwrichten, alsjeblieft ...aangrijpend gedicht… xxxveel liefs willem |
|
Auteur: Bieke | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 17 april 2004 | ||
Thema's: |