net als alles
weer wat beter gaat
dan is er ineens
weer wind tegen
en moeten we
verder gaan met vechten
om te overleven
maar zolang
ik vogeltjes hoor zingen
en de zon onder zie gaan
zolang ik nog
op beide benen kan staan
er mensen zijn
die mijn hart verwarmen
of nog van
mijn kopje koffie kan genieten
zolang ik nog iets
voor een ander kan beteken
ga ik door met vechten
om te overleven
ja zolang ik kan
luisteren zien
ruiken en proeven
genieten van
de kleine dingen
in het leven
is er voor mij een doel
om te overleven
en heb ik eens een doel gemist
dan ga ik op zoek
want een ander doel
zal er echt wel wezen
want zo is het leven
worstelen vechten
om te overleven
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
*Cheseri*: | Maandag, april 19, 2004 11:54 |
prachtig... liefs ! |
|
Boudaatje: | Zondag, april 18, 2004 19:33 |
wat een mooie gedachte... knuffels |
|
bieke: | Zondag, april 18, 2004 14:21 |
Prachtig geschreven eentje om steeds weer terug te lezen :)) Liefs Bieke, |
|
Jacobs Ivan: | Zondag, april 18, 2004 14:07 |
.....heel mooi!.... | |
Marie-José de Jong: | Zondag, april 18, 2004 11:09 |
Heel mooi!!!! En meer dan de waarheid! | |
sunset: | Zondag, april 18, 2004 10:52 |
Zoals steeds ... mooi verpakte, keiharde waarheid. Liefs / sunset |
|
Benjamin Tamboer: | Zondag, april 18, 2004 08:49 |
Mooi en ontroerend gedicht. Kwetsbaar en sterk tegelijk. Groetjes, Benjamin |
|
PeterdB: | Zondag, april 18, 2004 01:04 |
Soms wel ja; mooi gedicht Christa; jij ook welterusten gewenst en morgen een fijne dag. | |
Irdana: | Zondag, april 18, 2004 00:44 |
al je gevoelens in je gedicht mooi naar voren gebracht goede nacht rust en morgen een blijde en stralende zonnige dag groetjes irdana |
|
maria : | Zondag, april 18, 2004 00:39 |
is zeker waar knuffie meis |
|
michris: | Zondag, april 18, 2004 00:34 |
ja, knokkie, knokkie is het elke dag....ik zal maar niet mijn dag hier beschrijven...'t was echt 100 x niks, mensen die ik niet meer wilde zien, dwongen zich op in mijn huis, op mijn terres, met MIJN man, terwijl ik het huis uitgevlucht ben. Ik had geen keus... Tis koud, zo verschrikkelijk koud om me heen...ik vraag me af...wat is er nog voor dit vlekje mens? liefs, michris |
|
Auteur: christina | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 18 april 2004 | ||
Thema's: |