Natuur.
De wind huilt
door grotten en spelonken.
Roofvogels laten
zich meevoeren,
op de stroom
van de wind.
De nacht valt.
Aan de hemel schitteren
duizenden sterren,
hard en fel.
In de witte
maannachten
overstroomt
met zilver licht.
De sterren
die hoog aan de hemel hangen,
zonder wankelen,
zonder tegenwicht,
bevrijden de ziel
van alle aardse banden,
laten niets over
dan de zware last
van verbazing
en een
allesoverheersende
onrust.
Irdana: | Donderdag, april 22, 2004 18:21 |
Goede avond Jackie53 Ik heb er bewondering voor hoe jij je gedicht, waarin je natuur en leven samen ineen laat vloeien in een prachtig woordenspel, verwoord. Lieve groetjes, Irdana |
|
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 22 april 2004 | ||
Thema's: |