Verdronken in mijn tranen,
treurend om mezelf,
lag ik die avond in bed,
ik moest het beseffen,
maar ik wilde niet:
"Waarom laat je mij vallen in deze wereld?
je laat me gewoon over aan de gevaren die overal zijn!"
Die tranen die nu langzaam uit mijn ooghoeken rollen zijn stuk voor stuk momentopnames van jou en mij.
Je vloeit stilaan uit mijn lichaam, je wilt niet meer in mij zijn.
Bij elke traan streel je mijn wang nog even en neem je afscheid van mij.
Ik probeer je bij te houden, maar het lukt niet.
Je verlaat zomaar mijn lichaam.