Nee, ik heb nog niets begrepen van het leven
‘k heb mijn doelen nog lang niet op een rij gezet
ik denk steeds terug aan de tijd in’t hof van Eden
toen Adam hier juist was neergezet
Adam amuseerde zich wel een tijdje
maar voelde zich toch maar alleen
en toen hij zich begon te vervelen
vroeg hij er een vriendje bij
het was een tijd van nemen zonder geven
de Aarde was nog vers genoeg
een wezen werd geschapen aan Adams wensen voldoend
Adam dacht het te kunnen controleren
en had haar vrouw genoemd
hij kende duidelijk zijn eigen grenzen niet
eens volgroeid nam ze vormen aan
en deed ze dingen die Adam niet kon weerstaan
verblind door haar eigenschap liet hij zich
als het enige speeltje zeer goed gaan
het was een tijd van nemen zonder geven
de Aarde was nog vers genoeg
ik wenste dat ik terug kon gaan naar het Hof van Eden
om haar te vertellen waar het allemaal om draait
dat het door haar hier allemaal fout is gegaan
ik denk wel dat ik sterk genoeg zou zijn
om aan haar verleidingen te weerstaan
dit is wat ik mijzelf vertel
omdat ik toch zo’n sterke jongen ben
een onkreukbare man
die zijn gevoelens wel de baas kan
de tijd van nemen zonder geven is voorbij
niemand die het doorheeft
de Aarde is niet vers meer
en wij
wij wachten zoals steeds op een appel van Eva
als een zeepbel barstend bij de eerste beet
de tranen houdend tot het klokhuis op is
en Eva terug is weggekeerd