Langzaam gaat de weg der gedachten
Als een spiraal rond mijn tong
Als een vlak stuk bewegen mijn pijnen rond
Ineens verdwijnen in het open veld van verdriet
Stil schurend en kloppend
Vallen de strepen over mijn raam
Als 2 ogen op afstand kijken de tranen
Rond de ziel die verward in het midden siddert
Als een warrige streek van de dood
Vervul jij mijn hoofd met leegte
Golf je mee op mijn herinneringen
En val je terug in je ouder positie van niets
De pijn die in mijn hart woont
Kleurt zichzelf met messentekens
Draait door in een omhelsing van kwaad
Waarnaar ik geen andere keus meer heb
Dan mee te gaan met mijn verlangens…
Zwijgend Sterven
Hopend dat de morgen me wekt
In tranen van gister
Om te weten dat je nog leeft
Hier In Mij
Nog steeds heb ik je vast
In armen vol herinneringen
Die vast staan als het verleden
Waarneer jij me meeneemt naar de waterval van geluk
Het is moeilijk doorzetten
Naast de stokken van opgeven
Maar jij maakt het beslissende einde
Van het leven dat ik houd, Uitstelbaar…