Ik ben echt wel zwaar zot :s
Ik beloof mezelf altijd gelukkig te blijven zonder vriendin, omdat dat moeilijker is en omdat ik in niemand geïntereseerd was. Iedereen kon me gestolen worden. Mijn wereld op mijn eiland van eenzaamheid. Verslaafd aan het melancholische gevoel van het eenzaam zijn en zelfbeklag tot muren druipten en bloemen klaagden. Hart pompend, verdriet en smart door mijn grimmige zelfbeeld. Epilepsie door onderdrukking van krachten die wijzen ooit gevoelens noemden. Verdrinkend in onverschilligheid, luisterend naar woede, stromen van haat. Wat ik niet zag.
Toen kwam jij en verscheurde mijn bestaan.
Hoe kon ik nog zijn wie ik was als jij er was? Hoe kon ik ooit nog vol met smart en zelfbeklag zijn? Hoe kon ik ooit de wereld nog vervloeken voor al zijn haat? Hoe kon ik ooit nog wenend door het bos lopen en God aanklagen waarom dit mij overkwam? Doordat jij er was.
Jij kwam en liep dwars door mijn muren, zweefde over mijn valkuilen, bleek resistent tegen elk gif.
Ik snapte het niet tot ik je in mijn armen sloot.
Ik hield van je.
Alles wat ik niet wou dat gebeuren zou, gebeurde en ik was niet kwaad, ik had geen haat. Het enige wat ik kon was van jou houden. Ook al had ik ooit beloofd het niet meer te doen.