Als je het wil weten,
Wat ik bedoel te zeggen, valt misschien niet uit te leggen,
zeggen wat ik eigelijk bedoel, hoe ik me in deze situatie precies voel..
Ik kan het niet geheel bevatten, maar zeker niet ontkennen..
en het heeft ook echt totaal geen nut, hiervoor gewoonweg weg te rennen..
..Al is dát alles wat ik wil, en wens ik dat ik nooit wat dacht..
want wát ik voel en denk van binnen, had ik gewoonweg niet verwacht..
Mijn verhaal in ‘gedichtvorm, kan je wat verwarren misschien
maar ik kan geen andere manier bedenken om mijn ik te laten zien,
Misschien is dit ook wel de laatste keer, en leg ik me hierbij neer..
maar ik ben de draad.. nu echt wel kwijt, in deze levenloze tegenstrijd.
Ik vecht tegen mijzelf, maar ook tegen jou..
ik weet het niet precies meer,.. maar tis niet dat ik je niet vertrouw
Maar je hebt iets in me gebroken, gewoonweg stukgemaakt..
en toch.. kan ik je de schuld niet geven, maar het heeft me zeker wel geraakt..
Mijn reactie is niet vanzelfsprekend, maar ook mijn vriendschap niet,
en hoe ik doe verheldert mij,.. alleen maar meer verdriet..
Vriendschap moet je winnen, maar de strijd lijkt hier verloren,
Want ik waagde er in alle stilte, de rust hier te verstoren..
Je hebt me namelijk niet nodig, dat zie ik nu wel in,
en nee dat kon ik niet bevatten, vooral niet in’t begin..
Ik deel met je wat ik wil delen, maar ík ben kwijt waarom,
ik ben gewoon’t gevoel verloren, en ik weet.. het is heel stom..
Maar ik zie telkens een vervanger, in jouw bijzijn, in jouw hart..
en dat maakt me zelfs behalve banger, ook nog eens verward..
Want wat ben ik nog in jouw ogen,.. aardig dan alleen..?
..die woorden had ik óok niet nodig, toen ik voor’t eerst verscheen..
En zij, zij maakt zich ook al los, en kijkt wat meer rond,
en zij verplaatst zich in mijn voetspoor eerst waar ik dus stond,
en dát neem ik haar dan ook kwalijk, jou, en zelfs mezelf nóg meer..
want ik ben nu dus weer vervangen, wat ik langzaam accepteer..
Ik kan alleen maar zeggen, dat het zó nou eenmaal voelt,
en het zal ook niet veranderen,.. als het niet zó was bedoeld..
Misschien voel ik me links gelaten, en snap ik ook waarom,
maar ik vraag me nu nou eenmaal af, hoe ik weer zó ver kom..
Ik voel me nu alweer gebroken, en misschien blaas ik het op..
maar het zit nou eenmaal vast van binnen, verdrukt tot in mijn kop..
Ik probeer je geen schuldgevoel,.. aan te praten bovendien..
maar ik weet dat ik zelfs dit gevoel, ook niet zo verdien..
Ik wandelde tot aan jouw leven, een stukje jouw gedachten in,
en ik zag bij deze vriendschap, dit als een goed begin..
Maar je geeft me enkel het gevoel, dat wat ik doe niks anders is..
en het je al niks meer doet, als ik je écht wel mis..
Dan wil ik liever niet meer om je geven, dan wens ik.. mezelf hier weg,
maar weet ik.. dat ik dan net als anders, me hier niet zo bij neerleg..
Ik ben moeilijk, zelfs vervelend, dan wens ik zelfs dat je me haat..
zodat ik hoop dat dit gevoel, ook nog een keer overgaat..
Want ik kan wel heel stil zijn, je negeren en zelfs meer..
maar dát doet ook weer pijn van binnen, en ook voor jou.. kán dat niet meer..
Misschien moést ik zelfs niet open zijn, want ik voel me nu net lucht,
terwijl ik nu niet voor gedachten, maar eigelijk voor jou vlucht..
Je raakt me van binnen, je raakt me van buiten, maar je hebt me bang gemaakt..
alles is weg, zelfs mijn besluiten.. en mijn gevoelens zijn geraakt..
Je mag me niet raken, me zelfs niet doorgronden, maar dat is nu te laat..
want het lijkt zelfs of mijn zinnen,.. jij niet eens verstaat..
Doet het je wat als ik hier nu wegloop, je mag zeggen wat je wil
maar dat neemt echter nóg niets weg, want ik voel me hier te veel
Maar ik kan je niet verlaten, je zomaar laten gaan..
want daar hebben wij alletwee, natuurlijk ook niets aan..
Als je wil dat ik je loslaat, zeg me dat dan wel..
want dan zal ik je zelfs niets meer vragen, als ik wat vertel..
Ik vraag me immers echt wel af, of je om me geeft,
of dat je liever niets meer zegt en zónder mij dus verder leeft..
Ik kan je enkel zeggen, dat ik dát niet snappen wil..
want zelfs al die gedachte, wordt me toch net iets teveel..
Maar je moet het me wel zeggen, ik heb jou nog niks verzwegen..
en ik kan dan ook echt niet.. dit alles zomaar wegvegen..
als jij dat kan of zelfs maar wil, dan breek je echt mijn ziel
en snap ik helemaal niet meer, wat jou dan overviel..
Iets wat breekt wil ik weer maken, zelfs als het niet kan,
en als jij denkt dat dit niet werkt, zeg ik je; sorry dan..
Ik wil dat je weet.. dat je niet hoeft te kiezen, tussen mij of iemand anders..
want niet iedereen in jouw leven.. zijn echter jouw tegenstanders..
Ze zijn ook niet hetzelfde, bekijk ze zo ook niet..
en echt als je je best doet, weet ik ook dat jij dat ziet..
Want ik ben bang dat als ik niets doe, dat ik je kwijtraak voor altijd..
en ik weet zelfs nu al zeker, dan heb ik ongelofelijk veel spijt..
Zelfs als jij mij niets kan geven, en dat geloof ik niet
dan nog kan ik het je vergeven, al zeg ik dat liever niet..
Als je wil weten waarom ik dit wil, zal je me dat moeten vragen..
en als je niet meer in mijn buurt wil zijn, zal ik me daar wel naar gedragen..
Ik heb nu wel genoeg gezegd, misschien zelfs al te veel..
dus nu fluister ik mijn laaste zin.. en is het echter.. stil..
Auteur: sorriso promise | ||
Gecontroleerd door: Carama | ||
Gepubliceerd op: 03 mei 2004 | ||
Thema's: |