Een prachtige zwaan,
valt vanuit de hemel naar beneden.
Van de buitenkant niets te zien,
maar van binnen bruut opengesneden.
Opengesneden door termieten,
waardoor ze het vliegen heeft verleerd.
Onzekerheid of het goed komt,
is wat het gevoel overheerst.
Het gevoel van onkruid,
groeiend in een laan.
Mensen die je willen vernietigen,
zodat je voelt niet te mogen bestaan.
Mooie zwaan leer maar weer vliegen,
want jij mag wel bestaan.
Samen leren vliegen met dierbare,
dan zal het al snel beter gaan.
Dan kan je weer vliegen.
naar een gouden bron.
Met alleen maar warmte.
Warmte van de zon.
Luijkx: | Zondag, juni 20, 2004 19:17 |
Vaak valt er aan de buitenkant niets te zien, maar zijn ze van binnen heel verdrietig en helemaal kapot! Heel mooi geschreven, droevige inhoud! |
|
kyla: | Zondag, mei 09, 2004 21:16 |
mooi... dierbare (n?) |
|
Danty.nl: | Donderdag, mei 06, 2004 18:05 |
SCHROEIIIIIII | |
bieke: | Woensdag, mei 05, 2004 16:20 |
De buitenkant toont niet altijd de inhoud van de binnenkant ;)) Liefs Bieke, |
|
fox_bert: | Woensdag, mei 05, 2004 16:04 |
Dit gedicht geschreven voor een vrouw die ik vorige week zondag tegen het lijf liep. Een mooie vrouw, maar met een droevig verleden. |
|
lente: | Woensdag, mei 05, 2004 14:57 |
mooi!!!!! Big X |
|
Auteur: Bert Vos | ||
Gecontroleerd door: Carama | ||
Gepubliceerd op: 05 mei 2004 | ||
Thema's: |