Ik 'voel' wat jij 'ziet'
Laat klanken sterven
In je mond geen woord
dat 'k hoef te horen
Zelfs het gefluister
van je zinnen
klinkt luid als 'k luister,
diep van binnen,
ik afdaal naar jouw bron
Jij stuurt signalen,
heldere sterren in mijn nacht
Sneeuwvlokjes verdwalen
en dringen door tot op de huid,
aanraking zo verderlicht en zacht
Jouw vuur brand luid, als vonkenregen
Waar eens gesputter van de lont,
baant onze hitte zich haar eigen wegen
Ik weet wat jij ziet
als ik, nog met gesloten ogen,
voorzichtig naar je 'voel', en tast
naar het verleden dat het heden niet bedrogen
'k Heb niet onnodig en niet voor niets gevast
toen ik op ware liefd' ben blijven hopen
Ik 'voel' wat jij 'ziet'
Ook al zeg 'k soms van niet.
**********
sunset 03-05-2004
**********
Lesley-Ann: | Zaterdag, mei 08, 2004 21:36 |
In éénheid verbonden. Prachtig gedicht.Liefs Lesley-Ann | |
Serenity: | Donderdag, mei 06, 2004 20:23 |
*móói* Liefs, Serenity xxxxxxxx .......... |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Carama | ||
Gepubliceerd op: 06 mei 2004 | ||
Thema's: |