Het mooiste wat er is, een kind, waarvoor je alles geeft
Het kostte je zoveel moeite me te krijgen,
toch blijkt dat niet uit je gedrag
Je voelde waarschijnlijk wel liefde, maar tonen kon je het niet
Daardoor voel ik me leeg, en toch vol van woede
In jouw hoofd heb je een ander beeld,
van een moeder die er was, die volop liefde en aandacht gaf
Wie ben ik om dit beeld te verstoren,
hoewel ik het liefst als een olifant door die vitrinekast zou willen lopen
Maar nee, zo belangrijk vind ik mezelf niet,
om jou dat aan te willen doen
Ik doorsta mijn eigen hel, mijn onkunde om te voelen,
leef jij maar verder in de illusie, dat je er altijd voor me was...
Je eigen geweten kan je echter nooit voor de gek houden!