schuld
Ik mis je stem, je geur,je liefde
en je armen om me heen.
Ik loop naar je toe, ik luister wat je zegt,
ik knuffel je, en nog steeds kijk je zo alleen.
Ik snap niet goed wat er is…
Ligt het misschien aan mij?
Hoe ik doe? Wat ik zeg? Of juist niet?
Of komt het
doordat je iets anders mist?
Misschien je familie? Je vrienden?
Of ligt het gewoon aan mij,
ik wou dat ik het echt is wist.
Ik lig met je in het gras,
En vertel iets wat je niet wilt horen.
Je keek zo blij, en opeens zo droevig,
Vol met leegte, je wilde het niet horen…
Je kijkt naar mij, en je dwaalt weer weg.
Ik voel dat er wat is, ik zie het aan je ogen.
Ze blijven maar staren, naar 1 punt,
Zonder gevoel, zonder gedachtes,
Ik wou dat ze weer bewogen.
Ik probeer lieve dingen te zeggen,
Zodat je mond weer lacht,
Je ogen weer sprankelen,
Het wou maar niet lukken, dus ik probeerde
het er maar bij neer te leggen.
Maar ik kon het niet, ik wilde het niet.
Ik had je pijn gedaan, zonder dat ik het echt realiseerde.
Je ogen bleven starend kijken naar het niets,
Dat deed me pijn, ik wil dit niet.
Wat ik ook deed of zei, het hielp niet.
Maar ben toch blij dat ik het probeerde.
Ik hoor dat je jezelf pijn heb gedaan.
Ik voel een schok gaan door m’n lichaam.
Tranen over m’n wangen, en trillende handen.
Dit is mijn schuld, ik had beter moeten weten.
Waarom was ik zo stom? Waarom deed ik dit je aan?
Waarom moest ik denken aan een ander meisje?
Je heb dit mij toch ook nooit aangedaan?
Ik voel me er niet lekker bij.
Ik kan m’n gedachtes niet van je af houden.
Wat er allemaal is gebeurt, hoe en wat en waarom.
Waarom moest het allemaal gebeuren?
Waarom deed ik ook zo stom…
en je armen om me heen.
Ik loop naar je toe, ik luister wat je zegt,
ik knuffel je, en nog steeds kijk je zo alleen.
Ik snap niet goed wat er is…
Ligt het misschien aan mij?
Hoe ik doe? Wat ik zeg? Of juist niet?
Of komt het
doordat je iets anders mist?
Misschien je familie? Je vrienden?
Of ligt het gewoon aan mij,
ik wou dat ik het echt is wist.
Ik lig met je in het gras,
En vertel iets wat je niet wilt horen.
Je keek zo blij, en opeens zo droevig,
Vol met leegte, je wilde het niet horen…
Je kijkt naar mij, en je dwaalt weer weg.
Ik voel dat er wat is, ik zie het aan je ogen.
Ze blijven maar staren, naar 1 punt,
Zonder gevoel, zonder gedachtes,
Ik wou dat ze weer bewogen.
Ik probeer lieve dingen te zeggen,
Zodat je mond weer lacht,
Je ogen weer sprankelen,
Het wou maar niet lukken, dus ik probeerde
het er maar bij neer te leggen.
Maar ik kon het niet, ik wilde het niet.
Ik had je pijn gedaan, zonder dat ik het echt realiseerde.
Je ogen bleven starend kijken naar het niets,
Dat deed me pijn, ik wil dit niet.
Wat ik ook deed of zei, het hielp niet.
Maar ben toch blij dat ik het probeerde.
Ik hoor dat je jezelf pijn heb gedaan.
Ik voel een schok gaan door m’n lichaam.
Tranen over m’n wangen, en trillende handen.
Dit is mijn schuld, ik had beter moeten weten.
Waarom was ik zo stom? Waarom deed ik dit je aan?
Waarom moest ik denken aan een ander meisje?
Je heb dit mij toch ook nooit aangedaan?
Ik voel me er niet lekker bij.
Ik kan m’n gedachtes niet van je af houden.
Wat er allemaal is gebeurt, hoe en wat en waarom.
Waarom moest het allemaal gebeuren?
Waarom deed ik ook zo stom…
Reacties op dit gedicht
| bianca : | Vrijdag, juli 09, 2004 10:35 |
| zoveel pijn zal ze toch niet hebben misschien hoopt ze nog steeds op jou ik ken een dennis waar ik op w8 | |
| bianca : | Vrijdag, juli 09, 2004 10:34 |
| F.: | Donderdag, mei 13, 2004 21:35 |
| Mooi mooi mooi keep on writing..! goed gedicht!! |
|
| little darkness: | Zaterdag, mei 08, 2004 17:54 |
| wow :| deze is 10x mooier dan de mijne..:) khoop dak je vanaaf zie kunnen we ff pratuh :) want ik vin je nog wel lief hoor :D heel errug. Kus + *knuff* Silke |
|
| mieke45: | Vrijdag, mei 07, 2004 16:24 |
| hallo dennuz een heel mooi gedicht met heel veel gevoel probeer te praten met haar is heel belangrijk groetjes mieke45 |
|
