De zwakheden die zich van me hebben verlost,
Is iets wat jou heel veel pijn heeft gekost.

Het is het enige wat ik nog duidelijk zie,
Het enige zonder fantasie.

Het echte wil ik niet zien,
Het echt leven zien heeft me te veel gekost,
Mijn hart van het jouwe verlost.

Elke nacht waarop ik bang ben,
Dat jou gezicht langzaam zal verdwijnen zonder dat ik er ooit aan wen.

Deze dag...lijkt niet van mij,
Ook al is de deze dag zo voorbij.

Wat heb ik gedaan,
Elke keer val ik opnieuw, ik kan niet eens meer opstaan.

Al is het enige wat ik doe proberen,
Het lukt me niet, wat iedereen ook mag beweren.

Ik laat me geloven,
Dat de woorden van jou, mijn pijn laten verdoven.

Maar het ware gezicht achter jou,
Is niet helemaal wat ik wou.

Onze liefde is sterk,
Waarom zou je nog zorgen over mij maken?

Elke keer waarneer ik je zie in dromen,
Word jou blik in mijn ogen, me ontnomen.

Maar nu ben ik wakker,
Zwakker en Zwakker.

Kon je me maar vergeven,
Je nog aankijken..voor even.

Ik denk dat ik je echt nodig heb,
In het echte leven, niet eens in het nep.

Vergeef me,
Ik geef om je.