Vriend wit blad papier.
Wat er ook gebeuren mag
aan jou kan ik het kwijt.
Of ik nu razend van woede ben,
zinderend van frustratie
huilend van onmacht
of gewoon dolblij.
Nooit spreek jij tegen,
je verzet je niet
niet wanneer mijn pen
strelend over je heen schuift
en zelfs niet wanneer ik woedend
de zwarte letters
op je witte ondergrond kras.
Je zwijgt in alle talen
Tenzij ik je herlees
Je laat gewillig betijen
't zal wel koelen zonder blazen
lijk je uit te stralen.
Je hebt geljk
wanneer ik je veel later herlees
klinkt het absurd, onwerkelijk.
Maar jij verwijt me niets
Je blijft
Stilzwijgend
Mijn vriend.