Schuifelen vage monsters
In menselijke hersenkwabben
zitten gore cellen verscholen.
Schuifelen vage monsters
door een zieke oorlogsmallemolen.
Met het duren van de strijd
zit in ‘t grijs alleen nog ‘t zwart.
En in pikkedonkere banen
gaat verloren ook het hart.
Gedachten overhoop, verrot.
Weerzinwekkend ’t lichaam wroet
Ziel en geest kapot.
En het liefst de dood begroet.
willemmien
de nifter: | Woensdag, mei 12, 2004 07:37 |
zo, die is raak!! | |
shelob: | Dinsdag, mei 11, 2004 21:10 |
Trieste werkelijkheid, mooi neergezet. | |
MayadeBij: | Dinsdag, mei 11, 2004 20:55 |
Als ik die foto's langs zie komen denk ik terugtrekken al die soldaten en de macht overdragen. huphup, hoe lang kan zoiets duren met de heer Annan in de wereld. Ik zie hem weinig optreden, is dit bewust? Voor hem heb ik namelijk wel respect. Het lijkt me een weldenkend mens met goede bedoelingen (in tegenstelling tot de andere puistenkoppen die zich continu maar in beeld zetten) Ontzet en gruwelijk vind ik het, wat mensen elkaar aan kunnen doen. Wat voor zielig ettertje ben je dan? Welk complex | |
Annemieke van der Ven: | Dinsdag, mei 11, 2004 20:39 |
Een krachtig gedicht waarin ik ook boosheid voel... X Annemieke |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Carama | ||
Gepubliceerd op: 11 mei 2004 | ||
Thema's: |