Ergens in een bloemomringde tuin staat de oude molen
Ik zou ergens uren kunnen ronddolen
Maar het liefst kom ik hier
Bij de oude molen
Ik ben de enige die naar de oude molen gaat
Het is zo’n prachtige plek waar hij hier staat
Een plek zo mooi een plek zo rustig
Het is bijzonder hoe hij er bij staat
Met een licht briesje wiegen de wieken heen en weer
En dat zie ik keer op keer
Maar voor mij blijft het heel bijzonder
Dat wiegen heen en weer
En als je eenmaal binnen bent
Lijkt het of je niks meer kent
Of je alles nog moet ontdekken
En dat elke keer als je er bent
En als je dan naar boven gaat lijkt het of je zweeft
En als je eenmaal boven met in een andere wereld leeft
En dan het uitzicht op de tuin zo prachtig als het is
De bloemen komen steeds dichterbij alsof je er naartoe zweeft
En als ik dan weer weg ging voelde ik het verdriet
Dat de oude molen in mij achter liet
En dat gebeurde dan elke dag
Heen met vreugde terug met verdriet
Kim
** Dit gedicht heb ik 4 jaar geleden ongeveer gemaakt, was het eerste gedicht dat ik schreef, buiten Sinterklaas... Het is niet geweldig, maar ik vond het wel leuk om die er op te zetten... **
- Quando -
Gecontroleerd door: christina
Reactie op dit gedicht
Quando vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij de Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de gedichten freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de gedichten freaks blijven te alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
