Mijn beste vriend.

Ik had een lief hondje een speelkameraad.
Al nam ik zijn bot weg nooit werd bobby kwaad.

Wat stoeiden wij samen in het gras en in ’t zand
En deed ik mij pijn likte Bobby mijn hand.

Wanneer je mij zag dan was Bobby erbij.
En was ik soms droevig dan troostte hij mij.

Al mijn geheimen heb ik met hem gedeeld.
En al kon ik vaak zeuren nooit heb ik Bobby verveeld

Maar na vele jaren liep alles flink fout.
Want Bobby werd blind en Bobby werd oud.

De dierenarts vond in zijn buik een gezwel.
Toen de arts pa apart sprak dan wist ik het wel.

“Bobby heeft pijn,” zei pa “het diertje ziet af.
Het zou beter zijn dat men Bobby een spuitje gaf.

Ik verwenste mijn pa, ach ik was nog een kind.
Al wist ik ook dat het beter was maar ik verloor mijn beste vriend.