Ik haal mijn vader
Een springtouw en een bal.
Weggesmeten zonder regels.
Verleidend denkend naar toen.
Wandelend over ingekleurde tegels.
‘k Zie een weiland, onbebouwd.
Van ‘vreemde smetten’ vrij.
Spelend aan mijn stromend water.
Zij, geen weet van ontij.
Een kinderstem in het voorbijgaan
wekt mij uit mijn gepeins, en ‘ stoort’ :
‘ ik haal mijn vader er wel bij !! ’
Waar, heb ik dat meer gehoord?
willemmien
shelob: | Woensdag, mei 19, 2004 22:18 |
Fijn toch dat ze die vaders kunnen halen, liefs Jolanda | |
westland: | Woensdag, mei 19, 2004 19:01 |
heel mooi geschreven,ik haalde altijd mijn opa erbij lukte dat niet dan mijn vader.ma westland. | |
Annemieke van der Ven: | Woensdag, mei 19, 2004 18:15 |
Hihi is hier ik haal m'n moeder maarja ... maar een klein verschilletje... X Annemieke |
|
Irdana: | Woensdag, mei 19, 2004 10:31 |
goeden morgen lommert je gedicht mooi verwoord herinneringen blijven vooral de mooie gaan nooit voorbij het zijn de mooiste herinneringen die altijd met je zijn dat zal voor jou de herinnering aan je vader zijn groetjes Irdana |
|
Es: | Woensdag, mei 19, 2004 10:20 |
Tja, een eeuwenoud door velen nog steeds gebruikt zinnetje...Haalt voor diezelfde velen zoveel naar boven. XXX Es |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Carama | ||
Gepubliceerd op: 19 mei 2004 | ||
Thema's: |