onzichtbare pijn
Er was eens een meisje, 12 jaar en verloor wel eens een vijsje.
Ja ja, gek was ze in ieder geval wel en vrienden maken deed ze al snel.
Elke dag plezier en geluk, nee haar leven kon niet meer stuk!
Toen begonnen ze haar te pesten, ja, toen zat ze wel in de nesten.
Tranen van verdriet had ze wel, maar toonde ze niet.
Haar verdriet was onzichtbaar maar haar pijn was groot, elke keer toen ze werdt gepest ging er een stuk in haar dood.
Dood.
Ja, daar dacht ze wel aan, om eindelijk eens een einde te maken aan haar vreselijk bestaan.
Maar ze deed het niet, ze bleef verderleven met heel veel verdriet.
Ze dacht...
Ja ze dacht...dat als...ze zou wachten, de pijn wel ging verzachten.
Nee.
Dat had ze fout. Het werd alleen maar erger en haar tranen bleven zout.
Wat had ze toch misdaan? Waarom deden ze haar dat aan?
Mischien waren het geen vrienden?
NEE!!!!!
Dat kon niet! Het waren vrienden...of...of toch niet?
Ze kwam niet meer uit haar kamer, ze wou nergens meer naar toe, gewoon in dat kleine hoekje met haar ogen toe.
Zalig vond ze dat! Helemaal alleen met niemand om haar heen!
Rust.
Stilte.
Geen enkel geluid van vrienden die haar pesten of het geroddel aan het zuid, de juffrouw die schreewde of de idiote klas die geeuwde.
Alles was weg.
Komplete stilte.
Maar, haar verdriet werdt te groot...
Ze pakte een mes, keek naar de scherpe punt, twijfelde geen seconde en stak haar dood.
Daar lag ze.
In dat hoekje.
Met haar ogen toe.
Rust.
Stilte.
Geen enkel geluid...
Haar verhaaltje was uit.
Ja ja, gek was ze in ieder geval wel en vrienden maken deed ze al snel.
Elke dag plezier en geluk, nee haar leven kon niet meer stuk!
Toen begonnen ze haar te pesten, ja, toen zat ze wel in de nesten.
Tranen van verdriet had ze wel, maar toonde ze niet.
Haar verdriet was onzichtbaar maar haar pijn was groot, elke keer toen ze werdt gepest ging er een stuk in haar dood.
Dood.
Ja, daar dacht ze wel aan, om eindelijk eens een einde te maken aan haar vreselijk bestaan.
Maar ze deed het niet, ze bleef verderleven met heel veel verdriet.
Ze dacht...
Ja ze dacht...dat als...ze zou wachten, de pijn wel ging verzachten.
Nee.
Dat had ze fout. Het werd alleen maar erger en haar tranen bleven zout.
Wat had ze toch misdaan? Waarom deden ze haar dat aan?
Mischien waren het geen vrienden?
NEE!!!!!
Dat kon niet! Het waren vrienden...of...of toch niet?
Ze kwam niet meer uit haar kamer, ze wou nergens meer naar toe, gewoon in dat kleine hoekje met haar ogen toe.
Zalig vond ze dat! Helemaal alleen met niemand om haar heen!
Rust.
Stilte.
Geen enkel geluid van vrienden die haar pesten of het geroddel aan het zuid, de juffrouw die schreewde of de idiote klas die geeuwde.
Alles was weg.
Komplete stilte.
Maar, haar verdriet werdt te groot...
Ze pakte een mes, keek naar de scherpe punt, twijfelde geen seconde en stak haar dood.
Daar lag ze.
In dat hoekje.
Met haar ogen toe.
Rust.
Stilte.
Geen enkel geluid...
Haar verhaaltje was uit.
Reacties op dit gedicht
| Dodootje: | Vrijdag, juni 09, 2006 21:02 |
| Wat is mijn hart? Als diegene voor wie het klopt het gebroken heeft? Als diegene waarvoor ik adem mijn longen sluit? Het beste moet altijd nog komen! Alles gaat altijd beter Jij gaat beter Ik ga beter Wij gaan de beste Thomas en Louie (l) |
|
| ...Maar jij mag me bloempje noemen: | Zaterdag, mei 07, 2005 22:01 |
| (l) | |
| elesjeuh de pelesjeuh: | Zaterdag, mei 07, 2005 21:43 |
| Speed is nothing without design Ely Loves you forever |
|
| -Rosa-: | Zaterdag, april 09, 2005 18:31 |
| ik hou nog meer van jou | |
| Thelmannetje*: | Zondag, februari 13, 2005 11:51 |
| zoet, kvin het heel erg .. maar weet dat dit nu verleden tijd is h.. ik zie u graag |
|
| elisa vdb: | Donderdag, juli 15, 2004 18:43 |
| hallo ik vond da ik ioer dus twee keer moest staan eh zo een ongelooflijk elesjeuh de pelesjeuh van de avocado van de kaviaar vercruysse lateur veys wuahahahahahahahah was dat niet stoer??? | |
| louisavdh: | Zaterdag, juni 05, 2004 22:22 |
| marietje toch nooooooooooooooooooit doen he kzie je graag;);):D |
|
| lena-lena: | Donderdag, juni 03, 2004 19:48 |
| lo wat je schreef vind ik echt sterk dat je je gevoelens zoooo kunt uiten dat kunnen vele niet ! lena-lena |
|
| hanzie: | Zondag, mei 30, 2004 21:04 |
| stilte zeer mooi geschreven |
|
| °MaRiEtJe°: | Woensdag, mei 26, 2004 18:59 |
| hey schat :D love you to :D -xxxxxxxx-jes |
|
| elisa vdb: | Woensdag, mei 26, 2004 18:55 |
| marie.....:O we need to talk you beautif beautiful girl.. love you elesjeuh al die kommentaar (FIRE) dat ben ik jaah:) |
|
| °MaRiEtJe°: | Zondag, mei 23, 2004 17:45 |
| ooh sara sara :D daar ben je :D | |
| biketje: | Zaterdag, mei 22, 2004 16:40 |
| *mond vol tanden. das wel even schrikken. zo mooi geschreven,maar zo'n erge gebeurtenis... | |
| biketje: | Zaterdag, mei 22, 2004 16:39 |
| °MaRiEtJe°: | Zaterdag, mei 22, 2004 16:23 |
| claudintje: | Zaterdag, mei 22, 2004 15:32 |
| waw,echt mooi gedaan. maar wat vreselijk. knuf claudintje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jopiejop | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||