De schaduw contourde mijn hoofd
te ziend in een stoeptegel
Het zachte briesje speelde met mijn haar
De goudblonde lokken verrijdelde het zicht
Visie werd miner
Gefluit van musjes vulden de gehoorgangen
Het gefluit bleef hangen tussen mijn 2 oren
Meegenomen door de warmte van de zonnestralen
Te liggend in een veld van bloemen gevuld met
mooie geuren en kleuren
Droomde ik een eind weg
Dromend over de persoon waar
ik onwijs veel van hou
Ondanks deze onbeantwooorde liefde
is het geweldig
Langzaam verliet de slaap mijn lichaam
Nog steeds verwarmd onder de mooie zon
Bleef ik nog een tijdje zitten
Tot de vragen in mijn perfectionistisch
hoofdje ontpopten
"Kan het niet altijd zo blijven?"
Zo perfect, zoveel warmte
Puur geluk of genot?
Writer, Ikzelf