Onbenullig
Het lijkt zo onbenullig nu
Alles wat wij hadden
Alles wat wij waren
Gewoon een mooie tijd
Geen consequenties, pijn of spijt
Het lijkt zo onbenullig nu
Als ik de gedichtjes lees
Gedachtegangen van jou of mij
Het lijkt uit een vorig leven
Alsof het nooit echt gebeurd is
Niet met jou of mij
Het lijkt zo onbenullig nu
Alsof ik niet werkelijk om je gaf
Alsof het allemaal maar een spelletje was
Die wij als kinderen speelden
Een nutteloze bezigheid
Zinloos tijdverdrijf
We hadden gewoon elkaar
Toevallig of juist niet
Maar belangrijk of voor altijd
Dat was het zeker niet
Zo lijkt het nu, tenminste…
Want het lijkt zo onbenullig nu
De liefde die wij deelden
Alles wat wij hadden
Een blaadje aan een boom
Een grassprietje in een grote wei
En niemand maakte me zo blij
Als jij me blij kon maken
Tenminste, in die tijd….
Want het lijkt zo onbenullig nu
Nu ga ik gewoon weer door
Ik lach om duizend mooie dingen
Ik geef mijn hart weer weg als toen
En ik weet dat ik weer liefde voel
Een liefde voor het leven
Net als bij jou
Net als onze liefde
Al was die maar voor even
Toen wij, in onbenulligheid
Ons verliefde leven deelden
En toen verliefd van houden van
Maar één klein haartje scheelde…
Ik kijk nu terug
Naar wat wij hadden
Nog steeds voel ik geen spijt
Het was toch mooi
Al was het klein
Gewoon onbenulligheid.